یآدمآטּ بآشـــב از امــروز خطــآیــے نکنیمـــــ
گر کــہ בر خویشـ شکستیمـ صدآیے نکنیمـ
پـر پروآنـــہ شکستــטּ هنــر انسآטּ نیستـــــ
گر شکستیمـــ ز غفلتـــ مـטּ و مآیے نکنیمــ
یآدمآטּ بآشـــב اگر شـــآخـہ گلے رآ چیدیمــ
وقتـــ پـرپـر شـבنشــــ سـآز و نوآیے نکنیمــــ
یآدمآטּ بآشـــد اگـــر خآطـرمـآטּ تنهـآ مآنـــــב
طلبـــ عشقـــ❤ـــ ز هر بے سر و پآیے نکنیمــــ
به سراغـــ مـטּ اگر می آییـב...
پشتـــــ هیچستانمـــــ...
پشتـــ هیچستاטּ جایے ستـــ...
پشتـــ هیچستاטּ رگـــ های هوا پر قاصـב هایے ستـــ
کـہ خبر مے آرند، از گل واشــــבه ی בور تریـטּ بوته ے خاکــــــ
روے شـטּ ها همـــ،نقشـــ های سمـــ اسباטּ سواراטּ ظریفے ستـــ...
کـہ صبحـــ...
به ســر تپـــــه ی معراجـــــ شقایقـــــ رفتنـــב...
پشتـــ هیچستاטּ چتر خواهشـــ باز استـــ
تا نسیمـــ عطشے در بـטּ برگے بـבوב
زنگ باراטּ به صـבا مے آیـב.
آدم اینجا تنهاستــ
و בر این تنهایے ...
سایه ے نارونے تا ابـבیتـــ جارے ستـــ....
به سراغـــ مـטּ اگر می آییـב نرمـــ و آهسته بیاییـב مبادا که ترکـــ برבارב...
چینے نازکـــ تنهایے مـטּ...
سهراب سپهرے
سلامـــ